cantus ? toch maar nie

01 May 2007 De cantus die gisteren zou doorgaan maar eergisteren ofzo onverwacht verzet is naar vandaag, gaat op dit moment door. Ik werd daar al een dikke maand geleden op uitgenodigd, maar heb op de laatste seconde (letterlijk) beslist om niet te gaan.

Omdat ik weet (of hoop) dat daar vragen rond zullen zijn, maar voornamelijk omdat ik zelf nog wil weten waarom ik niet gegaan ben, hier effe de uitleg.

Deze cantus werd georganiseerd door Lijntje en Dieter. Voor zover ik weet, de eerste cantus die zij organiseren.
Ik herinner mij nog levendig de vorige cantus (op dezelfde plaats) georganiseerd door een paar ervaren cantussers, die trouwens mijn eerste cantus was en waar ik ook mijn splinternieuwe codex gekocht heb. Wat ik mij vooral herinner is hoe ik heel de boel totaal niet plezant vond. Er was toen ongeveer niemand die ik kende en ik ben dan ook alleen naar ginder moeten gaan. Toen ik dan daar was, wist ik helemaal niet wat er moest gebeuren (en misschien moet ik dat maar eens uitzoeken, ik vermoed dat dat in die blauwe pagina's staat in de codex). Wat ik eruit opgemaakt heb is dat er 2 mensen de cantus "leiden": 1 iemand die effectief leidt, en dan nog een zedenmeester die de boel in't oog houdt. Er worden allerlei liedjes gezongen (die de leider uitkiest) en waarvan de meesten mijn totaal onbekend en in het duits (om nog maar te zwijgen van hoe zo'n liedje zou moeten klinken). Meestal na elk liedje wordt er dan gezegd hoeveel ge moogt drinken en wordt er overgegaan tot het volgende liedje. Soms wordt er dan ook iemand terechtgewezen door de zedenmeester en een straf opgelegd in de vorm van iets op een speciale manier drinken (of eerder: die persoon het varken laten uithangen zodat iedereen eens kan lachen). Ik zou verwachten dat die straffen op een of andere rechtvaardige manier uitgedeeld worden, maar het leek mij eerder willekeur.

Goed, hoe interpreteer ik dat nu ?
Volgens mij kan het inderdaad tof zijn om eens luidskeels te zingen met een groep en dan de drank rijkelijk te laten vloeien. Maar slechts onder een aantal voorwaarden is dat dan effectief tof.

Vooreerst moet iedereen de "leiding" vertrouwen. Als dat iemand is waar iedereen naar opkijkt, dan is dat niet moeilijk. Die persoon heeft dan de authoriteit om mensen dingen te laten doen en om straffen uit te delen. Niemand zal die straffen dan ook betwisten. Maar als die persoon geen authoriteit uitstraalt en de straffen willekeurig uitgedeeld lijken te worden, dan is het niet moeilijk in te zien dat dat niet goed kan komen. Willekeur leidt tot wantrouwen en creeert een sfeer van onrust.

Als er een basis van vertrouwen is, dan kan het geen kwaad om wat sfeer te creeeren. De sfeer is hetgeen iets plezant maakt. Een goede cantusleider zou moeten kunnen aanvoelen waar zijn corona nood aan heeft om tot de juiste sfeer te komen, en zou ook moeten aanvoelen wanneer het tijd is voor een pauze. Nu weet ik dat er bepaalde rituelen en tradities verbonden zijn aan een cantus. Maar we zijn in de 21ste eeuw. Ik zie het plezier niet in van onbekende duitse liedjes te zingen waarvan niemand de tekst begrijpt, laat staan, uitspreken.

En als beide punten hierboven falen, dus als de leiding er niks van bakt, zorg dan dat ge de rest van het volk daar kent. Onder kennissen en vrienden valt altijd wat plezier te maken.

De vorige cantus had bij mij op alle fronten gefaald. Ik heb daar toen niet over geblogd, omdat ik cantussen een 2de kans wou geven. Het was tenslotte mijn eerste cantus en dan moet ge die ervaring relativeren. (Vooral de "moet ge daarvoor zo oud geworden zijn ?" opmerking als reactie toen bekend was dat dat mijn eerste cantus was, heeft mij vorige keer geen goed gedaan)

Voor de cantus vandaag had ik mij vanalles voorgenomen. Ik had gisteren een krat van 5 liter wijn gekocht (omdat ik vorige keer te weinig drank meehad en vermoedde dat dat de ervaring wat verpest had) en mijn codex lag klaar (vorige keer was ik vertrokken tijdens een tempus, omdat ik het niet meer leuk vond en achteraf heeft lijntje geklaagd dat ze niks in mijn codex had kunnen schrijven). Ik heb zelfs de moeite genomen om op te zoeken hoe rijmschema's nu weeral werken (voor een vrijgeleide om tijdens de cantus naar de WC te gaan, moet ge een gedicht maken met een rijmschema dat aan het begin van de cantus bekend gemaakt wordt), want mijn lessen nederlands uit het middelbaar zijn al geleden van, wel het middelbaar. Vrij lang geleden dus.

Tijdens het afrijden van het gras deze middag heb ik mij heel de cantus-ervaring van vorige keer voor de geest gehaald en is lang en hard nagedacht wat al mijn fouten toen waren en waarom ik het helemaal niet tof vond. Ik heb ook zitten nadenken wat ik zou kunnen doen om het deze keer toch tof te maken (vandaar ook dat ik deze blog zo makkelijk uit mijn mouw schud).

Nadat ik gegeten had en toen bleek dat ik net als vorige keer, alleen naar de cantus zou moeten rijden, wou ik zeker zijn van het beginuur. Om iets na 7u dus vraag ik aan lijntje hoe laat het ginder begint en ik krijg als antwoord terug "over 20 minuten kutwijf". Hartvertederend. Dat het iemand anders was die aan lijntje haar computer zat, was natuurlijk direct duidelijk. Dat het hoogstwaarschijnlijk om Dieter ging (de zedenmeester), was mij ook direct duidelijk. Weg sfeer !

Terwijl dat ik dan alles aan het inpakken was begon de goesting al weg te smelten tot op een punt dat ik er totaal geen zin meer in had. Ik heb mijn fiets terug op slot gedaan (want ik stond al vertrekensklaar), mijn rugzak uitgedaan en mijn jas uitgedaan en ik heb gezegd da ik er geen zin in had en nie ging komen.

De reactie "Ey homo, komt wel is !" was in mijn ogen ook nie de beste manier om mij te overhalen.

Nu verwacht ik een aantal vragen, of beter gesteld: als iemand mij daar al gemist heeft zijn er misschien vragen die ze kunnen stellen en die zal ik hier alvast beantwoorden. Niet omdat ik mij op een of andere manier wil verdedigen, maar omdat ik ze uit mijn hoofd wil.

"waarom waart ge er nie ?"

lees boven.

"jama dieter is zo"

Ik durf er sterk aan twijfelen dat die op dezelfde manier praat tegen zijn prof tijdens een examen. Beledigingen kunnen vriendschappelijk zijn, maar zoiets kan voor mij alleen als ge elkaar goed kent en dat is hier nie het geval. Zoiets getuigt van weinig (of zelfs geen) respect en vermits respect wederzijds is heb ik ook geen respect voor Dieter als zedenmeester. Aangezien vertrouwen respect impliceert, heb ik dus ook geen vertrouwen in zijn "kunde" als zedenmeester en ik kan mij (zonder veel inbeelding trouwens) makkelijk inbeelden dat er tijdens die cantus onterecht met straffen gegooid wordt.

Of korter: jama ik ben zo nie

"ge had moeten komen, twas keitof !"

In da geval ben ik blij dat iedereen zich geamuseerd heeft. Maar voor mij was de sfeer al verpest nog voor dat de cantus begonnen was, en als da gebeurt dan moet het niemeer voor mij

"hebt ge er nu geen spijt van dat ge nie gekomen zijt ?"

Shakespeare heeft iemand in Hamlet ooit laten zeggen "to thine own self be true". Ik geloof niemeer in spijt. In de plaats daarvan probeer ik te doen wat ik juist acht. Als dat dan verkeerd uitdraait, dan kan ik mezelf niks verwijten en dus ook nergens spijt van hebben. Nee ik heb daar dus geen spijt van.

"kheb niks in uw codex kunnen schrijven"

Mijn codex ligt hier en ne bik kan ik altijd wel ergens vinden.

Nu vraag ik mij af of ik er wel terecht geen zin in had. Misschien moet ik nog maar is volgende keer een cantus proberen bij te wonen. Misschien dat het mij dan wel lukt om die mensen te vertrouwen en misschien dat er dan ook een of andere vorm van sfeer is waar ik mij in kan vinden.

Of misschien ben ik gewoon te oud voor cantussen en was die vieze opmerking na de eerste cantus terecht...